ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΦΩΝΗ ΕΞ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ γιὰ τὸν διάλογον Ὀρθοδόξων-Παπικῶν Δ΄.

Στὴν ἐν λόγῳ συνδιάσκεψιν στὸ BALAMAND ἀρνήθηκαν νὰ παραστοῦν, καὶ κατὰ συνέπεια δὲν ὑπέγραψαν τὸ κείμενο τῆς «Κοινῆς Δήλωσης», τὰ Πατριαρχεῖα: Ἰεροσολύμων, Σερβίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας καὶ οἱ Ἐκκλησίες: Ἑλλάδος καὶ Τσεχοσλοβακίας.

Τὰς ἀπὸ ἐκκλησιολογικῆς, δογματικῆς, ποιμαντικῆς, ἁγιολογικῆς, ἠθικῆς καὶ ἱστορικῆς ἀπόψεως, τρωτὰς θέσεις τοῦ κειμένου τῆς «Κοινῆς Δήλωσης» τῆς ἐν λόγῳ «Μικτῆς Ἐπιτροπῆς ἐπὶ τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ῥωμαιοκαθολικῶν» ἐπεσήμαναν καὶ ἐπέκριναν μὲ ἐμπεριστατωμένες καὶ ἀξιολογώτατες ἐπιστολές τους ὄχι μόνον τὸ σύνολο τῶν εἴκοσιν ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους - Ἄθω, ἀλλὰ καὶ ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅπως ἐπίσης οἱ καθηγητὲς τοῦ Πανεπιστημίου π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Ἰωάννης Ῥωμανίδης, κ. Ἀνδρέας Θεοδώρου, κ. Μέγας Φαράντος κ.ἄ.

Ἱερὰ Μονὴ Δοχειαρίου, Ἅγιον Ὄρος

***

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ Πράξεις τῶν ἀποστόλων καὶ ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου Γ΄.

Χριστόδουλος Βασιλειάδης

(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

Ἄν ἀκολουθήσουμε τὸ ἴδιο στὴν ἴδια σειρὰ στὶς ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, θὰ δοῦμε πόσο ἀναγαία εἶναι ἡ προσευχὴ σὲ ὅλες τὶς περιστάσεις, πῶς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς βοηθεῖ νὰ προσευχώμαστε, πῶς ὅλοι ὀφείλουμε νὰ προσευχώμαστε «ἐν Πνεύματι», πόσο ἀναγκαία γιὰ τὴν προσευχὴ εἶναι ἡ ἐσωτερικὴ γαλήνη καὶ εἰρήνη καὶ πόσο ἀναγκαῖο εἶναι τὸ νὰ προσευχώμαστε «ἀδιαλείπτως». Ἐν κατακλείδι θὰ μπορούσαμε νὰ παρατηρήσωμε ὅτι ὅλοι μας ὀφείλουμε νὰ προσευχώμαστε ὄχο μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό μας ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ συνάνθρωπό μας[1].

(συνεχίζεται)

---

[1] Βλ. «Οἱ περιπέτειες ἑνὸς προσκυνητοῦ», μτφρ. Παντελεήμονος Καρανικόλα (μητρ. Κορίνθου), ἐκδ. Παπαδημητρίου ²⁰2006, σσ. 202-203.

ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΥΜΝΩΝ

Ημερομηνία Έκδοσης: Σεπτέμβριος 2014 Διαστάσεις (cm²): Α4 Σελίδες: 24 Τιμή Πώλησης: € 5

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΦΩΝΗ ΕΞ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ γιὰ τὸν διάλογον Ὀρθοδόξων-Παπικῶν Γ΄.

Τὸ ἀνωτέρω κείμενο εἶναι χαρακτηριστικὸ μικρὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἐξαιρετικὰ βαρυσήμαντον ἐπιστολὴν τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον, ἡμερ. 8.12.1993, μὲ ἀφορμὴ τὴν «Κοινὴ Δήλωσι» τῆς «Μικτῆς ἐπιτροπῆς τοῦ διαλόγου Ὀρθοδόξων καὶ Ῥωμαιοκαθολικῶν», ποὺ ἔγινε στὸ BALAMAND τοῦ Λιβάνου τὸν Ἰούνιο τοῦ ἔτους 1993.

Ἱερὰ Μονὴ Δοχειαρίου, Ἅγιον Ὄρος

***

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ Πράξεις τῶν ἀποστόλων καὶ ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου Β΄.

Χριστόδουλος Βασιλειάδης

(Σκίτσο: Χριστόδουλος Βασιλειάδης)

Γιὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο καὶ Σίλα ἀναφέρεται ὅτι κατὰ τὸ μεσονύκτιο προσευχόντουσαν καὶ ἔψαλλαν ὕμνους πρὸς τὸν Θεό. Τοὺς ἄκουαν δὲ μὲ προσοχὴ οἱ φυλακισμένοι. Ξαφνικὰ ὅμως ἔγινε μεγάλος σεισμός, ὥστε ἐκλονίστηκαν τὰ θεμέλια τῆς φυλακῆς καὶ ἀνοίχτηκαν ἀμέσως μόνες τους ὅλες οἱ πόρτες καὶ ἔπεσαν ὅλα τὰ δεσμὰ τῶν φυλακισμένων[1].

(συνεχίζεται)

---

[1] Βλ. Πράξ. 16, 25-26: «Κατὰ δὲ τὸ μεσονύκτιον Παῦλος καὶ Σίλας προσευχόμενοι ὕμνουν τὸν Θεόνˑ ἐπηκροῶντο δὲ αὐτῶν οἱ δέσμιοι. Ἄφνω δὲ σεισμὸς ἐγένετο μέγας, ὥστε σαλευθῆναιτὰ θεμέλια τοῦ δεσμωτηρίου, ἀνεῴχθησαν τὲ παραχρῆμα αἱ θύραι πᾶσαι καὶ πάντων τὰ δεσμὰ ἀνέθη».

ΔΕΚΑ ΜΕΛΕΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΑΛΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

Κωδικός: T29 Ημερομηνία Έκδοσης: Σεπτέμβριος 2013 Διαστάσεις (cm²): 17x24 Σελίδες: 88 Τιμή Πώλησης: € 8

Το βιβλίο αυτό περιέχει δέκα μελέτες για την βυζαντινή μουσική, οι οποίες αποτελούν είτε επιστημονικές εισηγήσεις σε συνέδρια, είτε άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά.

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΦΩΝΗ ΕΞ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ γιὰ τὸν διάλογον Ὀρθοδόξων-Παπικῶν Β΄.

Ἠμεῖς εἴμεθα ὑποχρεωμένοι, χάριν καὶ (αὐτῶν) τῶν Ῥωμαιοκαθολικῶν καὶ τοῦ σύμπαντος κόσμου, διὰ τοὺς ὁποίους ἡ ἀνόθευτος Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ἐσχάτη ἐλπίς, οὐδέποτε νὰ ἀποδεχθῶμεν ἕνωσιν, ἢ χαρακτηρισμὸν τῆς “Ῥωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας” ὡς (τάχα) “ἀδελφῆς Ἐκκλησίας”, ἢ τοῦ Πάπα ὡς κανονικοῦ ἐπισκόπου Ῥώμης, ἢ τῆς “ἐκκλησίας” τῆς Ῥώμης ὡς ἐχούσης κανονικὴν Ἀποστολικὴν Διαδοχήν, Ἱερωσύνην καὶ Μυστήρια, χωρὶς τὴν ῥητὴν ἐκ μέρους των ἀποκήρυξιν τοῦ «FILIOQUE», τοῦ «ἀλαθήτου», τοῦ «πρωτείου», τῆς «κτιστῆς χάριτος», καὶ ὅλων τῶν λοιπῶν (συνεπαγομένων) κακοδοξιῶν των, τὰς ὁποίας οὐδέποτε θὰ θεωρήσωμεν ὡς διαφορὰς χωρὶς σημασίαν ἢ ὡς θεολογούμενα, ἀλλὰ ὀρθοδόξως πιστεύομεν ὅτι ἀλλοιώνουν ἀνεπανορθώτως τὸν θεανθρώπινον χαρακτῆρα τῆς Ἐκκλησίας καὶ συνιστοῦν βλασφημίας…»

Ἱερὰ Μονὴ Δοχειαρίου, Ἅγιον Ὄρος

***

(συνεχίζεται)

Ἀπὸ τὸ περιοδικό τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ».